Konuk yazar Lady in Purple:
Bugün özgül fobi tedavisi için en etkili yöntem olduğuna inandığım EMDR terapisi ilk seansım için Istanbul’da Davranış Bilimleri Enstitüsü’ne gittim. Resepsiyonist, bazı formların doldurulması için randevu saatinden 10 dakika orada olmamı istedi, ben de öyle yaptım.
Formların bir kısmı iş adresinden ilişki durumuna kiminle yaşadığına dair detaylar, bir kısmı depresyon ve anksiyete ölçekleri, sonuncusu ve aşağıdaki de Travma Ölçeği. travma ölçeğinde paldır küldür soruyor çocukken dövüldünüz mü tacize uğradınız mı diye, inanamadım!
Resepsiyoniste terapistle tanışmadan bunu doldurmamın saçma olduğunu söyledim, "öyle gerekiyor, terapistler bu ölçekler üzerinden yorumluyorlar" dedi. Tabii resepsiyonistin de bu bilgileri görmesine girmiyorum bile. Fobi için gitmişken travmalarımı terapist daha kolay yargı oluşturabilsin diye yazıyla anlatmaya zorlayan, travma konusunda kendini bu kadar otorite görüp meslek etiğinden ve gizlilik ilkesiden nasibini almamış DBE’yi kınıyorum.
Gerçekten biz Irak’ta Lübnan’da hiç para almadan, insanları sömürmenin çok daha kolay olduğu yerlerde bile daha çok daha titiz çalışıyor, insana değer veriyoruz. Burda üstüne bir de seans 475 TL aliyorlar.
Formları doldurmadım. Resepsiyonist koşarak terapiste gitti, sonra geldi “olsun sizinle yine de görüşecek” dedi, “Lütfetmiş ama ilgilenmiyorum” deyip çıktım.
Burada problem terapistten degil kurumdan kaynaklaniyor. Terapist zaten o kurumda bu uygulamara destek vererek kendini ayristiramamis, kendi meslek etigi olmayan bir insan bence. Dolayisiyla terapistin ismini paylasmiyorum, kendisiyle tanismadim da zaten, ama DBE bizzat sorumludur ve onlar boylesine ilkesiz davranirken onlari koruma gibi bir ihtiyac duymuyorum.
Bu uygulamanin degismesi, psikologlarin ve Davranış Bilimleri Enstitüsü gibi kurumlarin milletin parasini, duygularini, mahremiyetini somurmekten vazgecmeleri icin bu şekilde ifşa edilmeleri, neyi neden yaptıklarını açıklamaları gerekiyor.
Bugün özgül fobi tedavisi için en etkili yöntem olduğuna inandığım EMDR terapisi ilk seansım için Istanbul’da Davranış Bilimleri Enstitüsü’ne gittim. Resepsiyonist, bazı formların doldurulması için randevu saatinden 10 dakika orada olmamı istedi, ben de öyle yaptım.
Formların bir kısmı iş adresinden ilişki durumuna kiminle yaşadığına dair detaylar, bir kısmı depresyon ve anksiyete ölçekleri, sonuncusu ve aşağıdaki de Travma Ölçeği. travma ölçeğinde paldır küldür soruyor çocukken dövüldünüz mü tacize uğradınız mı diye, inanamadım!
Resepsiyoniste terapistle tanışmadan bunu doldurmamın saçma olduğunu söyledim, "öyle gerekiyor, terapistler bu ölçekler üzerinden yorumluyorlar" dedi. Tabii resepsiyonistin de bu bilgileri görmesine girmiyorum bile. Fobi için gitmişken travmalarımı terapist daha kolay yargı oluşturabilsin diye yazıyla anlatmaya zorlayan, travma konusunda kendini bu kadar otorite görüp meslek etiğinden ve gizlilik ilkesiden nasibini almamış DBE’yi kınıyorum.
Gerçekten biz Irak’ta Lübnan’da hiç para almadan, insanları sömürmenin çok daha kolay olduğu yerlerde bile daha çok daha titiz çalışıyor, insana değer veriyoruz. Burda üstüne bir de seans 475 TL aliyorlar.
Formları doldurmadım. Resepsiyonist koşarak terapiste gitti, sonra geldi “olsun sizinle yine de görüşecek” dedi, “Lütfetmiş ama ilgilenmiyorum” deyip çıktım.
Burada problem terapistten degil kurumdan kaynaklaniyor. Terapist zaten o kurumda bu uygulamara destek vererek kendini ayristiramamis, kendi meslek etigi olmayan bir insan bence. Dolayisiyla terapistin ismini paylasmiyorum, kendisiyle tanismadim da zaten, ama DBE bizzat sorumludur ve onlar boylesine ilkesiz davranirken onlari koruma gibi bir ihtiyac duymuyorum.
Bu uygulamanin degismesi, psikologlarin ve Davranış Bilimleri Enstitüsü gibi kurumlarin milletin parasini, duygularini, mahremiyetini somurmekten vazgecmeleri icin bu şekilde ifşa edilmeleri, neyi neden yaptıklarını açıklamaları gerekiyor.
